Mae Judith Radford yn astudio PhD mewn Nyrsio Ymarfer Cymunedol a Phroffesiynol. Mae ei hymchwil yn archwilio hunaniaeth ar wytnwch a phrofiad myfyrwyr mewn myfyrwyr israddedig nyrsio oedolion.

I ddathlu Diwrnod y Nyrsys, mae Judith wedi rhannu gyda ni ei thaith o fod yn nyrs.

Dechreuodd fy nhaith mewn nyrsio yn Ysgol Nyrsio Dwyrain Morgannwg yn ôl yn 1990, lle enillais fy nghymhwyster Nyrs Gyffredinol Gofrestredig yn 1993. I ddechrau, cefais fy nenu at amgylcheddau cyflym wardiau llawfeddygol, ond pan ddaeth fy mab,

roedd rhaid i mi newid i faes nyrsio cymunedol oherwydd nad oedd y sifftiau yn addas i fy nheulu ar y pryd. Yn y pen draw, gweithiais fel un o'r nyrsys brysbennu yn y gwasanaeth cyntaf y tu allan i oriau, i gyd wrth ddilyn gradd mewn addysg yn yr ysgol nos. Enynnodd y profiad hwn fy niddordeb yn y byd academaidd, a ddaeth yn llwybr gyrfa i mi yn y pen draw.

Dros y blynyddoedd, rwyf wedi cyflawni sawl rôl yn y maes nyrsio, o rolau ym maes hybu iechyd i wasanaethu fel metron mewn cartrefi gofal ac ysbytai cymunedol. Yn ddiweddarach, gweithiais i mewn swyddi uwch-reoli mewn Bwrdd Iechyd, gan oruchwylio meysydd fel Llywodraethu Clinigol a Chyflyrau Cronig. Yng nghanol hyn oll, roeddwn i’n cwblhau Doethuriaeth Broffesiynol mewn Nyrsio, gan ganolbwyntio ar wytnwch ymhlith myfyrwyr benywaidd hŷn. Tua deng mlynedd yn ôl, symudais yn llawn i'r byd academaidd, er fy mod dal i gymryd rhan mewn rhywfaint o waith addysgu ar gyfer rhaglenni Meistr.

Mae fy ymchwil PhD yn bersonol iawn i mi. Rwy'n ymchwilio i ganfyddiadau myfyrwyr nyrsio ynglŷn â'n proffesiwn. Mae'n hynod ddiddorol archwilio pam y gwnaethon nhw ddewis nyrsio, yr hyn y maen nhw wedi'i brofi, a sut mae'r profiadau hynny'n llywio eu dealltwriaeth o nyrsio a'u hawydd i barhau i wneud hynny. Mae gwytnwch yn rhan fawr o hyn - sut maen nhw'n ymdopi â’r pethau da a’r pethau drwg yn yr ysgol nyrsio a thu hwnt.

Nid yw fy nhaith tuag at y PhD hwn wedi bod heb ei heriau. I ddechrau, dilynais ddoethuriaeth wahanol mewn prifysgol arall ond roedd yn rhaid i mi ei ohirio oherwydd materion iechyd. Pan benderfynais i ddychwelyd, darganfyddais nad oedd y brifysgol bellach yn cynnig y rhaglen. Ond wnes i ddim rhoi’r ffidil yn y to, ac arweiniodd y penderfyniad hwnnw fi at y PhD hwn, gan ganolbwyntio ar agweddau hanesyddol ar ddatblygiad nyrsio a materion enbyd yn ymwneud â gwydnwch a chadw.

"Rydyn ni’n edmygu ein traddodiadau, ond mae'n rhaid i ni hefyd groesawu newid ac arloesi"

Nid yw'r ymchwil hwn yn ymwneud â chasglu data yn unig; Mae'n ymwneud â deall ochr ddynol nyrsio. Mae gen i ddiddordeb arbennig yn effaith COVID-19 ar fyfyrwyr nyrsio - yr aflonyddwch i'w hyfforddiant, yr heriau maen nhw'n eu hwynebu mewn lleoliadau clinigol, a sut maen nhw'n gweld y proffesiwn nyrsio yng nghanol y cyfan. Mae bod yn nyrs heddiw yn swydd gymhleth yn enwedig o ystyried ffactorau fel pwysau ariannol a Brexit.

I mi, mae'r ymchwil hon yn ymwneud â gwrando - ar fyfyrwyr, ar nyrsys, ac ar y proffesiwn yn ei gyfanrwydd. Mae angen i ni gefnogi llwybrau amrywiol mewn nyrsio a rhoi'r gwytnwch sydd ei angen ar nyrsys i ffynnu mewn tirwedd sy'n newid yn barhaus. Fy ngobaith yw y bydd yr ymchwil hon yn llywio gwell systemau cymorth i ddarpar nyrsys ac i nyrsys sy'n ymarfer, gan sicrhau eu bod yn teimlo eu bod wedi'u grymuso a'u gwerthfawrogi yn eu rolau.

Wrth i ni ddathlu Diwrnod y Nyrsys, rwy'n myfyrio ar daith ein proffesiwn. Ydyn, rydyn ni’n edmygu ein traddodiadau, ond mae'n rhaid i ni hefyd groesawu newid ac arloesi. Trwy wytnwch a gallu i addasu y byddwn ni’n parhau i dyfu a darparu'r gofal gorau posibl i'n cleifion. Ac mae hynny'n dechrau gyda deall a chefnogi'r nyrsys sy'n gwneud hyn yn bosibl.